Pieniny - dzień 1

Czwartek, 19 czerwca 2014 · dodano: 02.07.2014 | Komentarze 6

Rodzinny wyjazd na 4 dni w Pieniny 
Czego człowiek może chcieć więcej: rodzinka, rowery, góry, słońce i daleko od domu.
Noclegi mieliśmy zapewnione w prywatnym domku we wsi Sromowce Niżne nad Dunajcem - miejscowość słynąca  ze spływów tratwami. A jak dla mnie jest to idealna baza wypadowa na wypady rowerowe te dalsze jak i te rodzinne po okolicy. Osobiście mogę polecić każdemu kto chciałby spędzić czas z rodziną na rowerach.

W pierwszy dzień objechaliśmy z rana całą wieś, zaskoczyła mnie ilość rowerzystów których było dużo więcej niż pieszych.


Ołtarz an Boże Ciało z tratwą flisacką © Włóczykij


KOtek © Włóczykij


W tle Trzy Korony © Włóczykij


Spływ tratwami © Włóczykij


Cerveny Klastor na Słowacji © Włóczykij


Cerveny Klastor © Włóczykij


Pieczątką © Włóczykij




Mateo © Włóczykij


Wycieczka go wymęczyła © Włóczykij


Być na Słowacji i się nie napić Kofoli to byłby grzech © Włóczykij


Rodzinka w komplecie © Włóczykij

Praca 109

Środa, 18 czerwca 2014 · dodano: 18.06.2014 | Komentarze 0

Praca 108

Wtorek, 17 czerwca 2014 · dodano: 17.06.2014 | Komentarze 0

Praca 107

Poniedziałek, 16 czerwca 2014 · dodano: 16.06.2014 | Komentarze 0

Z Mateuszkiem na Przystań

Poniedziałek, 16 czerwca 2014 · dodano: 16.06.2014 | Komentarze 0

Praca 106

Niedziela, 15 czerwca 2014 · dodano: 15.06.2014 | Komentarze 0

Praca 105

Piątek, 13 czerwca 2014 · dodano: 15.06.2014 | Komentarze 0

Praca 104

Poniedziałek, 9 czerwca 2014 · dodano: 09.06.2014 | Komentarze 4

Trochę ciężko do pracy,bez grama snu a na dodatek bolący prawy Achilles i spuchnięte nogi

Dzień 4 - Na Wschód (Narol - Przemyśl)

Niedziela, 8 czerwca 2014 · dodano: 02.07.2014 | Komentarze 4

Wstajemy ok 7.00. Budzi  nas śpiew księdza, jak się później okazuje rozbiliśmy namioty nieopodal cmentarza i kościoła, a myśleliśmy ze kładziemy się pośrodku lasu ale i tak była to jedna z lepszych miejscówek w których spałem pod namiotem... mała polanka, zapach lasu i do tego śpiew ptaków, aż chciało się tu zostać dłużej,ale czas goni -  dziś dojechać musimy do Rzeszowa skąd rozjeżdżamy się do domów.


Poranek na polance © włóczykij

Początkowo obieramy kurs na Horyniec Zdrój - miejscowość uzdrowiskową leżącą tuz przy granicy z Ukrainą, w sumie miejscowość mnie nie urzekła, dobre miejsce na pasywny wypoczynek dla emerytów, nie dla mnie. My tylko zaglądamy w okolice pałacu w którym obecnie mieści się uzdrowisko, ja postanawiam jeszcze zajrzeć do punktu Informacji Turystycznej, ale oczywiście jak to w niedziele punkt był zamknięty  (bo przecież w niedziele turyści siedzą w domach, nie zwiedzają :)  ), przed wyjazdem z miasta wstępujemy jeszcze do sklepu. gdy Daniel robi zakupy, zaczepia mnie miejscowy pijaczek, który prosi mnie o kupno wina, ja go szybko zbywam i w między czasie wraca Daniel który od razu jest zaczepiany przez menela.

Z Horyńca uciekamy szybko bo czas nas dziś goni nieubłaganie,nawet powolni knujemy plan B,na wszelki wypadek gdybyśmy nie zdążyli do Rzeszowa 




Przerwa na obiadek © włóczykij


Cerkiew w Woli Wielkiej © Włóczykij


Cerkiew po II wojnie światowej, do 1994, pełniła funkcję kościoła filialnego parafii Matki Bożej Śnieżnej w Łukawicy © man222


Cerkiew greckokatolicka pw. Opieki NMP - wzniesiona w 1755 r © Włóczykij


Cerkiew w Woli Wielkiej © Włóczykij



Cerkiew św. Dymitra Męczennika w Łukawcu © Włoczykij


Około 13 postanawiamy zatrzymać się na przerwę obiadową, w ruch znów idą kuchenki gazowe i makaron + sos, jedzenie może nie wytrawne i trochę już monotonne ale za to bardzo syte. Zatrzymaliśmy się nieopodal drogi w drewnianej altance, jak się później okazało na prywatnej działce ale nikt nas nie gonił, a przynajmniej byliśmy osłonięci od słońca które dziś dawało nam popalić. Na jedzeniu i rozmowach ucieka nam prawie 1,5 godziny. Gdy wychodzimy spod wiaty słońce grzeje jeszcze bardziej, nie wróży to przyjemnej podróży, na twarzy Daniela widać już zmęczenie, ja także nie ukrywam że ciężko mi się jedzie, czuję przejechane prawie 600km w 4 dni. Po drodze mijamy kilka cerkwi, ale wszystkie pozamykane poza jedną w Miękiszu Starym... Cerkiew otwarta bo to już ruina... My robimy małą sesję i jedziemy dalej...


Cerkiew greckokatolicka pw. Pokrow Przeświętej Bogarodzicy w Miękiszu Starym © Włóczykij


Cerkiew greckokatolicka pw. Pokrow Przeświętej Bogarodzicy w Miękiszu Starym © Włóczykij


Cerkiew greckokatolicka pw. Pokrow Przeświętej Bogarodzicy w Miękiszu Starym © Włóczykij



Po drodze mijaliśmy bunkry lini Mołotowa © Włóczykij


Dojazdówka do Przemyśla © Włóczykij


Już prawie na miejscu © Włóczykij


Przed Przemyślem wita nas ładne parę kilometrów pagórkowatej drogi, ciągle w górę i dół ale jazdę rekompensuje nam bardzo dobry asfalt i stosunkowo mała ilość samochodów. Sam Przemyśl wita nas zajebistym zjazdem serpentynami do centrum miasta, jeśli się nie myślę ze dobre 2 km zjazdu z super widokami na miasto. W centrum tak nam się podoba że zostajemy na dłużej a do Rzeszowa chcemy podjechać PKP, tak więc na początek udajemy się na dworzec w celu zakupu biletów i sprawdzeniu rozkładu. Następnie atakujemy rynek i zabytkowe uliczki nieopodal centrum, pstrykamy fotki niczym Japończyki, ale niema się co dziwić tak nam się spodobało, Ja nawet obiecałem sobie ze za jakiś czas przyjadę tutaj z Żoną i Synem, zabawić na dłużej.


Zabytkowa zabudowa Przemyśla © Włóczykij


Ulice Przemyśla © Wóczykij


Taka sobie sytuacja :) © Włóczykij


Ludzie na rynku © Włóczykij


Ławeczka Józefa Szwejka w Przemyślu © Włóczykij


Kamienice © Włóczykij


Zapiekanka i energetyk to podstawa :) © Włóczykij



To nie pałac - tylko dworzec PKP w Przemyślu © Włóczykij


My natomiast po sesji na starym mieście udajemy się powoli w okolice dworca, gdzie w małej knajpce wypijamy po piwku a ja konsumuję mega zapiekankę, która przerosła moje oczekiwania ale ze smakiem zjadłem całą.
Następnie udajemy się na dworzec gdzie stoi już podstawiony pociąg który zabierze nas do Rzeszowa. Podróż mija nam niezbyt spokojnie, bo jechaliśmy w przedziale z 3 wesołych "ludziów" którzy przez całą podróż kombinowali gdzie będą spać.

W Rzeszowie od razu udajemy się na dworzec PKS gdzie Daniel ma za godzinę autobus NEOBUSa do warszawy a ja w miedzy czasie kombinuję jak dostać się do Katowic, ale niestety po kolei wypadają mi możliwości powrotu. PKP dopiero o 4.30, natomiast na POLSKIEGO BUSA nie szło już zarezerwować biletu. NEOBUS do Katowic startował dopiero o 1.30 tak wiec ruszyłem na podbój  Rzeszowa i objeździłem okoliczne uliczki które nocą miały swój klimat, mimo późnej godziny Rzeszów tętnił życiem mnóstwo ludzi bawiło się w knajpkach, Ja nie chcąc im przeszkadzać udałem się na dworzec PKP gdzie usiadłem na oknie i zacząłem konsumować resztę jedzenia, czekając na NEOBUSA.
Gdy autobus podjechał, kierowca pierwsze co oznajmił to to ze z nimi nie jadę bo nie mają miejsca, przy czym na infolinii poinformowali mnie że nie ma nawet połowy obłożenia kursu, musiało minąć trochę czasu, kilka gorzkich słów poleciało w obie strony, po czym kierowca z łaską pozwolił mi jechać za super cenę 70 zł podczas gdybym kupował ten sam bilet przez internet zapłaciłbym 30 zł. Brak słów, ale zmęczenie i tęsknota robiły już swoje i chciałem być jak najszybciej w domu.


Dworzec PKS w Rzeszowie © Włóczykij


Rzeszów nocą - kładka nad główną ulicą © Włóczykij


Rzeszów nocą - kładka na główną ulicą © Wóczykij


Rzeszów nocą - kładka nad główną ulicą © Włóczykij



Rzeszów nocą © Włóczykij

Rzeszów nocą © Włóczykij


Rzeszów nocą - ratusz ze zmieniającym się podświetleniem okien © Włóczykij


Wyjazd można w 100% uznać za udany chociaż nie w pełni wykonaliśmy plan. Ja ci również Daniel dziękuje za wspólnie spędzony czas i mam nadzieję ze jeszcze kiedyś mnie zabierzesz z sobą na wyjazd, pomimo mojego niezdecydowania i marudzenia. A zdjęcia wyślę lada dzień bo jeszcze dochodzę do siebie po Maratonie. Pozdrawiam

Dzień 3 - Na Wschód (Horodło - Narol)

Sobota, 7 czerwca 2014 · dodano: 24.06.2014 | Komentarze 1

Dziś wstajemy niezwykle późno, bo dopiero o 9, a wszystko przez te wygodne łóżko. Długo nie zwlekając wyskakujemy z łóżek , ubieramy się i wychodzimy z pokoju i to co widzimy zwala nas z nóg, suto zastawiany stół min smażona ryba sierpnica(?), sałatka z pomidorów, ser, szyneczka. Nie spodziewaliśmy się ani troszkę, a tym bardziej nie chcieliśmy robić takiego problemu ale dla pani Janiny niema problemów, na pogaduszkach czas ucieka a kilometrów nie przybywa... po śniadanko ostatnie rzeczy wędrują do sakw a w między czasie spłukujemy jeszcze błoto z naszych rowerów. O 11 startujemy, pani Janina prosi jeszcze abyśmy zostali jeszcze na obiad, niestety musieliśmy odmówić więc robimy pamiątkowe zdjęcie i ruszamy w drogę... choć nie do końca. gospodyni postanawia oprowadzić nas po wsi i pokrótce opowiada nam o tutejszych zabytkach ale także o problemach w tutejszej gminie.



Z Gospodynią i babcią © włóczykij


Dawna Cerkiew, dawny sklep a obecnie kościół Katolicki w Horodle © włóczykij


Ołtarz © włóczykij

Po 12 żegnamy się ostatecznie i ruszamy w stronę Hrubieszowa gdzie wstępujemy na tutejszy jarmark gdzie zaopatruję się w warzywa na obiad i reklamówkę czereśni, Daniel w knajpce wypija filiżankę kawy i ruszamy dalej bo czas goni nas podjeżdżamy jeszcze pod Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny  jest to niewątpliwie najpiękniejsza cerkiew naszego wyjazdu, lecz niestety w remoncie.


Cerkiew © man222


Ruiny zamku w Kryłowie © włóczykij


Malownicze krajobrazy © włóczykij


Wioska Gotów © włóczykij


Krowa © włóczykij

Dalej jedziemy w stronę Masłomęcza, błądząc troszkę po okolicy docieramy do Zagrody Gotów, niestety brakuje troszkę czasu aby wstąpić i pooglądać z bliska, więc robimy trochę zdjęć zza ogrodzenia i jedziemy dalej, jako że głód daje powoli o sobie znać szukamy miejsca gdzie byśmy mogli rozpalić nasze kuchenki  i ugotować obiad. Wybór pada na Kryłów gdzie na wyspie na Bugu znajdują się ruiny zamku. Los nam dziś sprzyja, nieopodal zamku, na łące, nad Bugiem stoi wiata z ławkami i stołem idealne miejsce aby odpocząć. we wiacie spędzamy niemal 1,5 godziny gotujemy obiad i omawiamy dalszą drogę i powoli  dociera do nas że nie wykonamy dziś naszego planu minimum. No ale skoro jesteśmy przy samym zamku postanawiamy na niego wejść, niestety bardzo się rozczarowujemy, bo ruiny w są w opłakanym stanie, a teren cały zarośnięty wysokimi krzakami. Na zamku tylko parę zdjęć i jedziemy dalej przez Dołchobyczów i Lubycze Królewską, na dworze jest już ciemno a przed nami 50 km, postanawiamy szukać miejsca pod namiot co nie jest takie łatwe ostatecznie rozbrajamy się w Parku Krajobrazowym we wsi Łukawica gmina Narol.


Prowiant w podręcznym barku :) © włóczykij


Cerkiew © włóczykij


Cerkiew © włóczykij


Po ciemku przejechaliśmy kilkadziesiąt km © włóczykij

Gmin: 8