Gamardschoba! - czyli Witaj Gruzjo - Dzień 1

Czwartek, 18 maja 2017 · dodano: 12.06.2017 | Komentarze 0

Wielka Gruzińska przygoda stała się faktem, po długim czasie przygotowań po całej masie wyrzeczeń, długich pożegnaniach ruszyliśmy na lotnisko. Rowery spakowaliśmy już w domu, do kartonów z rowerami wrzuciliśmy wszystkie potrzebne rzeczy w tym namiot i inne metalowe przedmioty którym na pokład wnieść nie można, małe wątpliwości mieliśmy do wagi kartonów, ale nikt sie nie przyczepił.

Lot odbył się jakiś większych problemów poza małymi turbulencjami, warto zaznaczyć że chęć zobaczenia Gruzji przezwyciężyła lęk przed lataniem samolotami. Start o 22.40 a po 3 godzinach byliśmy na miejscu o 01.40 czasu polskiego a 03.40 czasu Gruzińskiego.

Na lotnisku krzątaliśmy się niemalże do 7, gdzie składaliśmy rowery a Daniel negocjował ceny przechowania kartonów na rowery z
lokalnymi taksówkarzami. W międzyczasie odwiedziliśmy jeszcze kantor gdzie wymieniliśmy nasze Dolary i Euro na tutejsze LARI.

Droga z lotniska do centrum Kutaisi jest prosta i płaska jak stół, bez żadnych zakrętów, górek czy innych niespodzianek. Jedynie co jakiś czas jakaś krowa wejdzie nam przed koła lub jakaś świnia tapla się w rowie. Wśród kierowców widać już wpływy azjatyckie - ciągle używają klaksonów, czy to aby cie pozdrowić, czy też aby cie ostrzec  gdy zaczynają cie wyprzedzać. W  centrum totalna samowolka, każdy jeździ jak mu się podoba, znaki drogowe praktycznie nie obowiązują a przynajmniej te o ustąpieniu pierwszeństwa. Naprawdę na rowerze strach było jechać ale mimo wszystko kierowcy jeździli bezpiecznie, w centrum zaliczamy tylko Market zakupujemy najpotrzebniejsze rzeczy i ruszamy w dalszą drogę.

Pogoda z każdą godzinką się poprawiała, przy starcie padał drobny deszczyk a juz po południu słońce ładnie grzało. Podczas jazdy szybko zaczęliśmy odczuwać zmęczenie było to następstwo nie przespanej nocki, jechało się coraz gorzej, a podjazdów tylko przybywało. Gdzieś w okolicach TVRINI miejscowy gospodarz ogarniający pole prosi nas abyśmy się zatrzymali. Gdy stajemy zwołuje sąsiadów i rodzinę, po czym częstując nas swojskim winem próbuje zaprosić na suprę (tradycyjna gruzińska uczta), niestety przez ogromne zmęczenie  jesteśmy zmuszeni odmówić, bo większa ilość wypitego dziś alkoholu mogła by mnie dosłownie zwalić z nóg, chociaż i tak ledwo co utrzymuję dziś pion. Namioty rozkładamy we wsi Bori nieopodal rzeki.





Chwila po przylocie © Włóczykij


Wieża lotów w Kutaisi © włóczkij


Składamy rowery © włóczykij


Wjeżdżamy do miasta © włóczykij


Rzeźba na Białym Moście © włóczykij


Nowo budowana autostrada? © włóczykij


Chciałem sprawdzić po ile było piwo © wlóczykij


Krowy na drogach to nieodłączny element krajobrazu Gruzji © włóczykij



Cuda techniki przy szlaku © włóczykij


Rurociągi z gazem, są w Gruzji bardzo charakterystyczne, przeważnie są podwieszone nad drogami © włóczykij


Przerwa pod sklepem © włóczykij


Mały poczęstunek przy drodze © man222


Centrum jakiegoś miasteczka ©włóczykij


Dobre piwko na dobranoc © włóczykij